7 juli 2024 14.00 — 15.00 uur

De geschiedenis van de elektronische muziek

Lezing — Dance – design van een cultuur

Elektronische muziek vormt al lange tijd een vast onderdeel binnen het muzieklandschap. Tegenwoordig is bijna 80% van alle muziek die je hoort op de radio in meer of mindere mate een vorm van elektronische muziek. Sinds de jaren negentig zijn elektronische muziekgenres als techno, house, dance, trance, ambient niet meer weg te denken. Maar hoe is dit alles begonnen? Wanneer werd elektronische muziek een factor van betekenis? En bovenal: welke rol speelde elektronische muziek in de periode vóórdat de popmuziek elektronisch werd?

Deze lezing door Armeno Alberts is een prettig gestoorde trip door de geschiedenis van de elektronische en elektroakoestische muziek vanaf de jaren twintig tot aan de jaren tachtig van de vorige eeuw. Iconische mijlpalen uit de geschiedenis van de elektronische muziek komen hierin voorbij zoals de Theremin bespeeld door Clara Rockmore en het Trautonium waarmee het legendarisch sounddesign gemaakt werd voor de film The Birds van Hitchcock.  Je hoort in deze lezing ook het werk ‘Studie II’ van Karlheinz Stockhausen, één van de eerste composities gemaakt met enkel en alleen sinustonen, en we zien Wendy Carlos werken op de Moog modular synthesizer waarmee het legendarische album Switched on Bach werd gemaakt.

Armeno Alberts (1959) studeerde piano en compositie aan het Conservatorium te Arnhem, gevolgd door een studie elektronische muziek aan het Instituut voor Sonologie in Utrecht en Les Ateliers UPIC in Parijs. Als componist richt hij zich voornamelijk op geluidskunst en elektroakoestische muziek. Hij is ook lid van het ensemble Gending, waar hij Gamelan speelt. Van 1991 tot 2015 was hij radioprogrammamedewerker bij de VPRO. Momenteel fungeert hij als stafmedewerker bij de Willem Twee Studios in Den Bosch. Daarnaast bekleedt hij de positie van directeur bij activiteitencentrum De Helling in Arnhem. Hij won diverse prijzen waaronder de eerste prijs van het Phonurgia Nova Compositie concours van France Culture en als sounddesigner was hij betrokken bij de Gouden Kalf-winnende VR-film Die Fernweh Oper.

Een oude zwart-wit foto van een vrouw die een analoge synthesizer bediend. De synthesizer ziet eruit als twee opengeklapte koffers vol met draden die ingangen met elkaar verbinden.