We brengen onze lichamen vaak zonder dat we ons er echt bewust van zijn in onnatuurlijke en gevaarlijke situaties. Op 7000 meter hoogte in een vliegtuig, in een trein in een tunnel onder water, of nog vaker: in een auto op de snelweg. In deze voertuigen, die je ook wel capsules zou kunnen noemen, worden de gevaren weg gefilterd waardoor we ons extra comfortabel voelen. Wie in een auto met luxueuze bekleding, een constante temperatuur en een geweldige geluidsinstallatie rijdt, beseft niet dat hij met hoge snelheid samen met andere auto’s over de snelweg raast: levensgevaarlijk, eigenlijk! Ook kleine kinderen worden met het grootste vertrouwen in een aparte capsule, de kinderstoel, mee vervoerd. In onze auto’s zijn we afgesloten van de wereld om ons heen en gaan we vaak zo snel dat we zelfs niet kunnen zien wie er naast ons rijdt. Die anonimiteit van de auto bracht ontwerper Luud Schimmelpenninck al in 1968 tot het idee in Amsterdam een systeem van elektrische karren te ontwerpen. Op de brochure voor de Witkar stond: Witkar Geeft Voetganger Wielen. Schimmelpenninck zag de bestuurder van de Witkar als een medevoetganger en niet als een automobilist. De Witkar was daarom een soort anti-capsule, waarbij je juist in contact staat met je omgeving. Schimmelpenninck was zijn tijd vooruit met de speciale elektrische laadpalen én het gegeven dat je de Witkar moest delen.