Keramiek in Quarantaine
Design Museum Den Bosch presenteert de tentoonstelling ‘Keramiek in Quarantaine’. Het is een selectie van internationale topstukken uit de collectie van het museum. De tentoonstelling is gratis en voor iedereen te zien die door De Mortel langs de ramen van het museum loopt. Natuurlijk zijn de stukken op tenminste anderhalve meter afstand van elkaar geplaatst.
Deze zogenaamde etalagetentoonstelling brengt bijzonder keramisch werk van onder andere Miquel Barceló, Glithero, Jean Lurcat en Ettore Sottsass. Over enkele weken zullen sommige objecten in ‘Keramiek in Quarantaine’ worden vervangen.
Home School Ontwerp Tool
School en museum mogen dan dicht zijn, bij Design Museum Den Bosch valt nog steeds veel te leren. Bij de etalagetentoonstelling ‘Keramiek in Quarantaine’ hebben we een homeschool ontwerptool ontwikkeld voor alle basisschoolleerlingen. Print de pagina’s uit, neem een pen of potlood mee en kom kijken naar de etalagetentoonstelling. Woon je niet in Den Bosch? Op de Instagram en Facebook pagina’s van het museum vind je de werken ook.
Vaas, Hans Coper, 1957
Links op deze foto staat een vaas met een diaboloachtige vorm, gemaakt door Hans Coper (1920-1981) in 1957. De gelijkwaardige helften geven de vaas een speels maar ook monumentaal karakter. Net zoals bij vele van zijn andere vazen gebruikt Hans Coper beige en bruin bakkende pigmenten over de bewerkte klei. Door de diagonale lijnen hiervan lijkt de vaas bijna om zijn eigen as te draaien. In 1946 wordt Coper, die tot dan toe nooit met keramiek heeft gewerkt, assistent van Lucie Rie. Coper en Rie delen tot 1958 een studio en zullen meer dan dertig jaar lang samenwerken. Zijn werk is bovenal sculpturaal en abstract en daarmee baanbrekend in werkwijze en vorm. Coper begint op de draaischijf met een substantiële hoeveelheid klei om een ‘zware’ basisvorm te maken en gaat daarna met de hand verder, wat weer een zekere lichtheid in de vorm brengt. Hij is niet geïnteresseerd in functionaliteit, hoewel zijn potten steeds als potten herkenbaar blijven; Lucie Rie zet er thuis gewoon bloemen in! Coper mijdt glanzende glazuren. Hij houdt van een ruwe textuur, die de aandacht naar de vormgeving trekt.
As in the Sink II, Arman, 1990
Een machinaal gegoten en aan elkaar gebakken centrepiece, samengesteld uit diverse gestapelde serviesonderdelen. Dit humorvolle servies ontwierp Arman voor de gerenommeerde serviesfabrikant l’Ancienne Manufacture Royales de Limoges. De in Nice geboren kunstenaar Armand Fernandez (1928-2005) studeerde wiskunde en filosofie. In 1947 ontmoet hij Yves Klein, wie hij vervolgens assisteerde bij zijn happenings. In 1960 richt hij samen met onder andere Klein, César en de kunsthistoricus Pierre Restany de kunstbeweging Nouveau Réalistes op, een op de Amerikaanse Pop Art gelijkend initiatief. Arman werkt meestal met gemengde technieken. In de jaren vijftig zorgt hij voor opschudding met zijn zogenaamde Accumulations. Dit zijn plexiglas kastjes die hij vulde met series van dezelfde materialen. Variaties op dit principe ontstonden als autonome ‘sculpturen’ en sieraden. In de jaren zestig van de vorige eeuw maakt hij zijn Coupés (in stukken gesneden) en Coléres (in stukken gesmeten) objecten. Deze bewerkingen paste hij vervolgens ook bij sommige van zijn keramische werken toe, zoals bij As in the Sink II.
Vazen, Ettore Sottsass, 1956-1959
Dit zijn twee van de diabolo-achtige schalen van aardewerk die Ettore Sottsass in de jaren vijftig van de vorige eeuw ontwierp. Het formaat van schaal en voet varieert steeds. Soms is er een cilindrisch verbindingsstuk gebruikt waardoor de schaal iets statiger wordt. De glazuren zijn vaak pastelkleurig en verlenen de schalen iets kwetsbaars en cerebraals. De Italiaanse architect, designer, en theoreticus Ettore Sottsass (1917-2007) heeft altijd een vernieuwende blik gehad. In 1981 was hij een van de oprichters van het postmodernistische Memphis, een groep designers die met radicale ontwerpen, felle kleuren en materialen als laminaat het klassieke onderscheid tussen hoge en lage cultuur wil doorbreken. Sottsass houdt ook van klei. Het is voor hem de oerdrager van cultuur. Sinds 1956 heeft hij honderden keramische stukken ontworpen, soms door hemzelf vervaardigd, meestal uitgevoerd door derden op basis van zijn prototypes. Hij gebruikt daarvoor de meest gangbare soorten klei en glazuren en komt zo tot een hedendaagse en vernieuwende beeldtaal. Design Museum Den Bosch heeft meer dan 50 verschillende werken van Sottsass in de collectie.
Blueware, Glithero, 2010
Met ‘Blueware’ verwijst Glithero naar de historische relatie tussen keramiek en de kleur blauw. De afbeelding van de planten in de serie komen tot stand met behulp van cyanotypie. Dit fotografische proces, waarmee blauwdrukken gemaakt worden, werd ontdekt in Engeland in 1842. Glithero kwam in 2010 met een nieuwe toepassing. Hun handgemaakte keramiek wordt geïmpregneerd met lichtgevoelige chemicaliën, waarna het beplakt wordt met wilde bloemen en planten uit de omgeving van hun Londense studio. Na een periode van belichting met een ultraviolette lamp kleuren de onbedekte oppervlaktes Pruisisch blauw en blijven de ruimtes onder de planten wit. Ook de kleine stukjes tape waarmee de planten op de keramiek geplakt waren blijven als witte streepjes zichtbaar. De goede kijker kan zo het maakproces ontrafelen.
Vaas, Andrea Gill, 1982
Een vaas met een bedrieglijke decoratie als van ‘dazzle paint’: zie je een echte vaas of een geschilderde? De extra oren zijn er losjes ‘opgeplakt’. Door het spel met tweedimensionale beschilderingen en driedimensionale vormen wordt het beeld van een amphora, een klassieke Griekse kruik, opgeroepen. Bovendien wordt de associatie met een vrouwenlichaam gewekt. Behalve als versiering werken de patronen als vormgevend element in de tamelijk platte vaasvorm. Andrea Gill (1948) is één van de bekende hedendaagse Amerikaanse keramisten. Ze laat zich inspireren door 15e eeuwse gedecoreerde keramiek, zoals Spaanse en Italiaanse tin geglazuurde majolica, Perzische tegels en historische weefsels, maar ook vertoont haar werk verwantschap met het Postmodernisme (zoals Memphis in Europa). Gill is een geoefend schilder, die gebruik maakt van historische referenties en die in haar patronen speelt met illusionaire diepte en contouren.
