Vragen over identiteit spelen in goth een grote rol. Dit maakt het een typisch modern fenomeen. Als moderne mensen vragen we ons immers voortdurend af: wie ben ik? Waar hoor ik bij? Veel goths streven naar de ultieme zelfexpressie. Met zorgvuldig zelfgemaakte of -gekozen outfits, extreme haarstijlen en make-up plaatsen ze zich buiten het alledaagse leven. De flirt met de duisternis, de freak show, werkt bevrijdend: de buitenstaander hoeft zich immers van niemand wat aan te trekken.
Aan de andere kant vormt de subcultuur ook een gemeenschap op zichzelf: gelijkgestemden ontmoeten elkaar in clubs en op festivals, of delen online hun favoriete muziek en kledingstijl. Deze stijl wordt samengesteld uit karakteristieke elementen en historische voorbeelden. Zo blijft hij uniek en toch herkenbaar. De negentiende eeuw, met zijn weelderige rouwjaponnen en verweerde grafmonumenten, vormt een grote inspiratiebron voor romantische goths. Door hergebruik en nieuwe interpretaties krijgt het verleden een macaber, gothic randje. Iedereen kan zo zijn eigen duisternis ontwerpen.
“I don’t live in darkness; darkness lives in me” — Meme, populair op Pinterest, Tumblr, Instagram en diverse t-shirts
De romantische zoektocht naar de eigen identiteit heeft een lange geschiedenis. In de negentiende eeuw zelf vormde the gothic eveneens een slagveld voor de grote kwesties van identiteit, individu en gemeenschap. Ontwerpers en kunstenaars namen het gotische verleden van de middeleeuwen als voorbeeld voor een ideale, eigen samenleving. Deze interpretaties van de gotiek waren niet per se duister, en soms uitgesproken conservatief. Wel zochten ze elk op hun eigen manier naar de romantische herbetovering van de wereld. In goth komen de fascinatie met identiteit van de neogotiek en de duisternis van de gothic novel samen.